وقتی انسانی خدا را فراموش کرد، درحقیقت خودش را هم فراموش کرده است؛ زیرا انسان منهای خدا اصلاً انسان نیست، بلکه اصلاً موجود نیست؛ چون حقیقت هر چیزی وابسته به پدیدآورندۀ آن است.
با هرکه یاد خدا میکند یاد خدا کن! وقتی میبینی کسی مشغول ذکر است، تو نیز با او همراهی کن و یاد خدا باش. گاهی انسان غافل است و یاد خدا نیست، درحالیکه میدانیم ذکر خدا همیشه خوب است، لذا فرمودهاند: اگر زمانی یادت رفت و مشغول ذکر نیستی، ولی میبینی کسی ذکر میگوید، تو هم با او همراه شو و ذکر بگو.