«عافیت» یعنی نداشتن مشکلات، اعمّ از مشکلات جسمی و معنوی. اینهمه دعاهایی که در ماه مبارک رمضان وارد شده و در آنها از خداوند متعال طول عمر، رزق واسع، سلامت و ... میخواهیم، به این معناست که ما باید به دنبال عافیت باشیم و برای رسیدن به عافیت تلاش کنیم، هم از لحاظ تلاش بدنی و مادّی و هم از لحاظ تلاش معنوی و دعا.
برپایهٔ بینش قرآنی، قاعدهٔ کلّی برای عموم مردم و افراد عادی، این است که آنچه از مصیبت به آنان میرسد، نتیجهٔ کارهای خود آنهاست، امّا اولیای خدا از این قاعده مستثنا هستند و مصیبت برای آنان به جهت رفعت درجات و عظمت مقام در درگاه الهی و برای این است که آنان را خالص و خالصتر کند و البته ممکن است حکمتهای دیگری نیز داشته باشد.
پدیدۀ پر خطر و وحشت زایی که امروزه اتّفاق افتاده، پدیدهای است که تقریبا همهٔ انسانها را در مقیاس وسیعی در سراسر دنیا و در شرق و غرب عالم ـ گرچه در بعضی از نقاط، بیشتر و در بعضی از نقاط با ضریب کمتر ـ درگیر کرده است. امروزه بخشهای مختلفی در دانشگاهها، مراکز علمی ـ تحقیقی، آزمایشگاهها و... در سراسر دنیا مشغول بررسی هستند که منشأ این بیماری و نحوهٔ پیدایش این ویروس چه بوده و از کجا آمده است؟