جلسۀ ۸، رمضان ۱۴۴۱ قمری، صدا و سیمای مرکز یزد

خلاصه بیانات

آیت الله سیّد محمّدرضا مدرّسی طباطبایی یزدی دامت برکاته

ماه مبارک رمضان ۱۴۴۱، جلسه هشتم

بیان شد طبق آیهٔ شریفهٔ (ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاس) گسترش فساد در زمین، نتیجهٔ عملکرد خود مردم است ـ که مقصود از فساد هر نوع فسادی اعمّ از بیماری، قحطی، ویروس، میکروب و هر آسیب و آفتی است ـ و طبق روایت ذیل آیه، مصداق گسترش فساد در زمین، سخن انصار در ماجرای سقیفه است که گفتند: «مِنَّا أَمِیرٌ وَ مِنْکُمْ أَمِیرٌ» و خواستند جامعه را دو تکّه کنند و جدای از هم قرار دهند. این یعنی آن‌قدر مسئلهٔ حکومت و ولایت مهم است که اگر از مسیر خود خارج شد و به تشتّت انجامید، فساد در زمین آشکار می‌شود و این جزای اعمال بد مردم است.

وظیفهٔ مردم دنیا در قبال مسئلهٔ حکومت

آیا واقعاً مردم دنیا وظیفهٔ خود را در مورد مسائل دولت و حکومت درست انجام داده‌اند؟! آیا حقیقتاً عدالت، مساوات ـ به معنای صحیح آن ـ و معنویت در میان مردم دنیا وجود دارد؟! معلوم است که جز قلدری، زور، بی‌انصافی و ستم چیز دیگری در این دنیا نیست! اگر شرق و غرب عالَم را نگاه کنید، معمولاً دنیا یا دنیای ظالم است یا دنیای مظلوم!

در سازمان ملل متّحد که علی‌القاعده برای این تأسیس شده که ملّت‌ها به حقوق خود برسند، ذرّه‌ای اتّحاد و عدالت دیده نمی‌شود، بلکه پنج کشور قلدر در آنجا نشسته‌ و می‌گویند: ما «حقّ وتو» داریم؛ به خاطر اینکه قدرت برتریم! هرچند تصویب کرده‌اند که باید سلاح‌های اتمی را کاهش دهند، ولی عملاً به پشتوانهٔ زور و قدرتی که از لحاظ نظامی دارند، بر مردم دنیا مسلّط شده و هر کدام هر ظلمی بکند، هیچ‌کس نمی‌تواند در برابر آن اقدامی انجام دهد و هر قدمی برداشته شود، در نهایت با اعمال حق وتوی آنان بی‌اثر می‌شود.

آیا این اجرای عدالت و رعایت حق در جهان است؟! معلوم است که این ظلم‌ها نتیجه‌ای جز گسترش فساد در زمین نخواهد داشت: (ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ). حال گاهی فساد به شکل‌های دیگر است و گاهی هم به صورت ابتلائات امروزی است. به‌هیچ‌وجه نمی‌توان این مسئله را نفی کرد ـ بلکه قرائنی وجود دارد ـ که این ابتلائات نتیجهٔ ظلمی است که امروزه بشریت به هم‌نوع خودش روا می‌دارد. برخی دولت‌ها رسماً ملّت‌های دیگر را بردهٔ خود اعلام می‌کنند و علناً می‌گویند: ما حکومت فلان ملّت را به عنوان گاو شیرده می‌خواهیم! نفت فلان جا را غارت می‌کنیم! قتل و  جنایت و ترور هم می‌کنیم! و همهٔ اینها را برای دنیا و برای پول انجام می‌دهند. آیا اینها عدالت و حق است؟! اگر دهها برابر این بلا، عذاب نازل شود، واقعاً شایسته است، مخصوصاً برای آنها که مستحقّ این عذاب هستند.

فراگیری برخی بلاها

البته طبق بعضی از آیات قرآن کریم گاهی برخی بلاها فراگیر می‌شود و صرفاً گنهکاران را مبتلا نمی‌سازد:

(وَ اتَّقُوا فِتْنَهً لا تُصِیبَنَّ الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْکُمْ خَاصَّه)؛

بپرهیزید از فتنه‌ای که آثارش فقط دامنگیر ظالمان نمی‌شود.

قضا و قدر الهی و ساختار آفرینش ـ که البته آن هم حکمت دارد ـ این است که گاهی بر اساس ظلم ظالمی، آثاری پدید می‌آید که غیر ظالمان را نیز گرفتار می‌کند. البته کسانی که به وظایف خود عمل کنند، نوعاً در مصونیت قرار دارند و حتّی اگر هم در مصونیت نباشند، حتماً به نوعی برایشان جبران خواهد شد. امّا آن‌چنان‌که در واقعیت ملاحظه می‌کنیم و طبق بعضی از تفاسیر در مورد آیهٔ شریفه و بعضی روایات، برخی آثار قهراً دامنگیر همگان می‌شود. در روایتی آمده که یکی از اصحاب حضرت موسی علیه السّلام به همراه فرعونیان غرق شد، با اینکه عذاب بر فرعونیان نازل شده بود و او اصلاً به آنان ایمان نداشت، بلکه به خاطر کاری نزد آنها رفته بود و می‌خواست برگردد، امّا چون در میان آن جمعیت بود، او نیز به همراه آنان غرق شد.

قدردانی از نعمت حکومت اسلامی

مسئلهٔ حکومت و امور مربوط به حاکمیت، مسئلهٔ مهمّی است که اگر از آن غافل شویم و وظایف خود را در قبال آن انجام ندهیم؛ اگر قدر نعمت حکومت اسلامی و قدر ولایت فقیه را ندانیم و اگر قدر قانون اساسی و قدر نعمت‌های دیگری که در سایهٔ نظام اسلامی وجود دارد را ندانیم، خدای‌ناکرده گرفتار بعضی از بلاها نظیر بلای فراگیر امروز می‌شویم.

ما در برابر نظام اسلامی و در مقابل حاکمیت قرآن و اهل‌بیت علیهم السّلام و فقه اهل‌بیت علیهم السّلام مسئولیت داریم. البته بحمداللّه مردم ما قدردان و قدرشناس حکومت اسلامی هستند و اکثریت ملّت با قدرت و صلابت به حمایت از قرآن و اسلام برخاسته و عدّه‌ای فداکاری‌ها را به نهایت رسانده‌اند؛ مانند جوانان عزیزی که در جبهه‌های جنگ تحمیلی و در دفاع از حرم‌های شریف و در راه اسلام و قرآن و برافراشته شدن پرچم لا اله الا اللّه، محمّدٌ صلّی الله علیه وآله رسول اللّه و علیٌّ علیه السّلام ولیّ اللّه فداکاری‌ها کرده‌اند. یا فداکاری‌هایی که امروزه مردم در مقابل این بیماری می‌کنند؛ مانند فداکاری‌هایی که جامعهٔ پزشکی، پرستاری، پیراپزشکی، کادر بیمارستان‌ها و همهٔ دست‌اندرکاران مسئلهٔ صحّت و سلامت، انجام می‌دهند. این فداکاری‌ها فراوان است و بعضی افراد فداکاری‌های بزرگی انجام داده‌اند و به برکت آنها و به لطف خداوند ان‌شاءاللّه بلاها رفع خواهد شد.

امّا این را نباید فراموش کنیم که وظیفهٔ ما در برابر نظام اسلامی سنگین‌تر از آن است که فکر می‌کنیم. مبادا خیال کنیم نظام اسلامی که با آن‌همه خون دل خوردن‌ها و زحمت‌ها پس از سال‌های سال ستمگری و اجرا نشدن قوانین اسلام پدید آمده، مسئلهٔ مهمّی نیست و به راحتی می‌توانیم از آن بگذریم. هرگز نباید این سخن امام باقر علیه السّلام را فراموش کنیم که: ذَاکَ وَ اللَّهِ حِینَ‏ قَالَتِ‏ الْأَنْصَارُ: مِنَّا أَمِیرٌ وَ مِنْکُمْ أَمِیرٌ؛ وقتی آنان شقّ عصای مسلمین کردند و وصیّت پیامبر صلّی الله علیه وآله را فراموش کردند، نتیجه‌اش گرفتاری جامعه و فراگیری ابتلائات بود. لذا باید نعمت نظام اسلامی را قدر بدانیم و به وظیفهٔ خود بیش از پیش آشنا باشیم و عمل کنیم.

خدایا! به حقّ محمّد صلّی الله علیه وآله و آل محمّد علیهم السّلام همهٔ کسانی که برای رضای تو و در راه اعتلای اسلام و خدمت به مردم تلاش می‌کنند، خیر و برکت و طول عمر و صحّت و سلامت عنایت فرما. آنها که در این راهها به مقام والای شهادت نائل شده‌اند، با اولیائشان محشور گردان و ما را قدردان آنان قرار ده و صحّت و عافیت و سلامت را نصیب همهٔ دوستان در سراسر عالَم بگردان.

و السلام علیکم و رحمه اللّه و برکاته