فراوانی نعمت دو نوع است: گاهی ناشی از ایمان و تقواست که این به نفع انسان است؛ ولی گاهی ناشی از غضب الهی و بیتقوایی و گسترش فسق و فجور است که در این صورت نیز نعمت فراوان است، امّا برکت ندارد، این در واقع، همان سنّت استدراج و املاء است؛ یعنی به آنان مهلت داده میشود تا وقتی که پیمانهشان پر شود و ناگهان مجازات میشوند.