بر اساس آنچه از آیات شریفهٔ قرآن و روایات معصومان علیهم السّلام استفاده میشود، بلا برای عموم مردم، نتیجهٔ اعمال خودشان و نوعی منبِّه و مذکِّر و برای این است که مردم به خود بیایند، امّا بلا برای اولیای خدا، ترفیع درجه و مقام است. یا حتّی برای بعضی افراد، میتواند موجب پاک شدن گناهان باشد. بنابراین بلاها دو نوعاند.
اگر بخواهیم تقوای مجسّم را ببینیم، میتوانیم با دیدهٔ بصیرت آن را در خدیجهٔ کبری (ع) بنگریم: بانویی که هرچه داشت برای اسلام و برای پیامبر اسلام (ص) فدا کرد؛ بانویی که توانست با ظلمات جهل و تیرگیهای شرک و رذالت در جزیرةالعرب مقابله کند و بر آنها پیروز شود، استقلال فکری داشته باشد و در مقابل موجها، جریانها و حملههای مخالف مقاومت کند.