وقتی انسان همسری دارد که حدّاقل از بعضی جهات، مطلوب او یا مطابق میل او نیست؛ نباید فوری واکنش نامناسب از خود نشان دهد، بلکه باید صبر کند و با همسر خود بهنیکی رفتار نماید.
صبر باید به حدّ اخلاق برسد و نوعی ملکه برای انسان شود. اینگونه نباشد که انسان در جایی بهطور اتّفاقی صبر کند و در جای دیگر صبر نکند! این روش درست نیست، بلکه هر صفت نیکویی و ازجمله صفت تصبّر، صبوری و شکیبایی باید به مرحلهٔ اخلاق بودن برسد.