جناب آخوند رحمه الله قائل است صحیح چیزی است که «تامّ الأجزاء و الشرائط» باشد و فاسد چیزی است که «ناقص» باشد. پس صحت یعنی «تمامیت» و فساد یعنی «نقصان». در نتیجه اگر صحیحی شویم، یعنی لفظ برای معنای ...
برخی، از جمله سید خویی رحمه الله بیان سومی ارائه داده و چهبسا مدعی شدهاند علامیت اطراد به این بیان، حتی از تبادر قویتر است و بلکه تنها راه تشخیص معنای حقیقی از غیر حقیقی است. طبق این بیان ...
در «اطلاق لفظ و ارادة نوع آن» نه شخص لفظ مراد است، نه جنس و نه حتی صنف لفظ، بلکه نوع لفظ مراد است و مثلاً در «ضَرَبَ فعلٌ ماضٍ» لفظ «ضَرَبَ» با همین ماده و هیئت هر جا باشد، مقصود است ...
گاهی غرض متکلم به این تعلق میگیرد که طبیعت را لابشرط مورد نظر قرار دهد، بهگونهای که به همة احوال قهراً سرایت کند؛ مثلاً میگوید: «الانسانُ حیوانٌ ناطق»؛ انسان حیوان ناطق است، در هر حالی که باشد؛ عالم باشد یا جاهل ...
محقق اصفهانی رحمه الله میفرماید ملاک در «وضع عام و موضوعٌ له خاص» این است که معنای در نظر گرفته شده در حین وضع، اعم از معنای موضوعٌله باشد و همین که موضوعٌله اخص از معنای متصور باشد کافی است و ...