هريك از تهى‌دستان را بر زمامدار، حقّى است به اندازه‌اى كه زندگى‌اش را سامان دهد و زمامدار، چنان كه بايد، از عهده آنچه خداوند بر او واجب كرده، برنيايد، جز با كوشش و يارى جُستن از خداوند و آماده كردن خويش بر همراهى حق و پايدارى در انجام دادن آنچه بر او آسان باشد يا دشوار.
نهج البلاغة : الكتاب ۵۳