تقریرات درس خارج فقه
حضرت آیت الله سیّد محمّد رضا مدرّسی طباطبایی یزدی (دامت برکاته)
سال تحصیلی 92-1391
جلسه‌ی چهل و چهارم؛ دو‌‌‌شنبه 11/10/1391
آیا در کفّارات قصد قربت لازم است؟
مسأله‌ی دیگری که به مناسبت و به خاطر کثرت ابتلاء بهتر است این‌جا مطرح شود آن است که آیا در کفّارات، قصد قربت لازم است یا خیر؟
شکی نیست اگر قصد کفّاره نکند، طعامی که مثلاً به فقیر می‌دهد به عنوان کفّاره واقع نمی‌شود، ولی بحث آن است که آیا قصد قربت هم شرط تحقق کفّاره است یا خیر؟
عدم اشتراط قصد قربت در کفاره در نظر سید خویی قدس سره
سید خویی قدس سره می‌فرماید: قصد قربت در کفّاره شرط نیست، چرا که آیات و روایات فقط امر به پرداخت کفّاره کرده و دستوری به قصد قربت نداده، متعلق کفّاره هم معلوم است که مثلاً اعطاء یک مد طعام است، بنابراین چون در متعلق کفّاره، لزوم قصد قربت لحاظ نشده، در حالی که بنا بر مبنای صحیح چنین اخذی ممکن است. پس کفّاره بدون قصد قربت هم تمسکاً به اطلاق دلیل مجزی است.
نقد کلام سید خویی قدس سره
در روایات متعددی بر کفّاره، صدقه اطلاق شده است و از آن‌جا که «لا صدقة الا ما ارید به وجه الله» و قصد قربت در صدقه شرط است، پس کفّاره هم باید لله باشد و قصد قربت در کفّاره لازم است. بنابراین فرمایش سید خویی قدس سره درست نیست.
در ذیل چند نمونه از روایاتی که بر کفّاره، صدقه اطلاق شده را ذکر می‌کنیم ...
براي دريافت متن کامل جلسه چهل و چهارم اينـجا را کليک کنيد.